نعل اسب،نماد سازي شيطان از عاشورا

شايد بارها نعل اسب را در جاهايي غير متعارف ديده ايم ! و پيش خودمون فکر کرديم که شايد يه نماد عامي و شايد خرافي باشه ؛
نماد دوري از شکست و نابودي بر در خانه ها
نماد خوش يمني بر کف ورودي در ها
براي قشنگي به عنوان آويز آينه ي خودروها
براي زيبايي در دکوراسيون منازل (مانند چشم آبي)
براي خوش شانسي به عنوان پلاک گردنبند ، آويز دستبند ، انگشتري و ....
و حتي در ابزارهاي فال بيني و احضار روح و ...
و خيلي ها رو ميبينيم که متاسفانه از اين نماد استفاده ميکنن . اما چرا متاسفانه ؟!
حتي يکبار هم به خودمون زحمت داديم که ريشه اين نماد و استفاده ازش رو بدونيم ؟
ريشه ي تاريخي اين ماجرا به عاشورا بر مي گردد. در حقيقت دشمنان اسلام برنامه ريزي هايي را از قبل براي از بين بردن نسل پاک خاندان پيامبر اکرم (صلّي اللَّه عليه و آله و سلّم) ازجمله دعوت , تعيين محل نبرد, شيوه ي وارد آوردن سخي (مثلا بستن آب), نحوه ي حمله و حتي رفتار با اجساد مردگان و تبليغ هاي پس از جنگ در نظر گرفته بودند.
با کمال ناراحتي بايد عرض کنم که يکي از نقشه ها در راستاي برنامه هاي شيطاني اين بود که تعدادي از پيشتازان لشکر کفر براي تکه تکه کردن اجساد نعل اسب هايشان را عوض کرده و با کمال بي شرمي و غفلت بر اجساد مردگان اسب بتازند.
داستان فقط به اين جا ختم نمي شده و تازندگان پس از برگشتن از جنگ اين نعل ها را را از سم اسب ها جدا کرده و به عنوان تبرک بر در خانه هايشان آويختند.البته احتمالا تعدادي از اين نعل ها نيز توسط حکومت يزيد براي تبليغ به شهر هاي ديگر منتقل شده.به هر حال امويان نژاد پرست اين نعل ها را از پدران خود به ارث برده و بر در خانه ها و مغازه هاي خود زده اند, همچنين اين نمادگرايي از طريق اندلس (اسپانياي قديم) در اروپا نيز گسترش يافت. از گذشته نعل اسب در غرب براي شانس آوردن استفاده مي شده زيرا در فرهنگ اروپايي تبرک معني نداشته است.
همچنين برخي از منابع معتبر که اين داستان را روايت کرده اند :
آيت الله جوادي آملي : تبرك جستن به نعل اسب از موهومات بعد از حادثه كربلا است . به اين جهت كه اين اسب ها « نعوذ بالله » آدم هاي خارج از دين را لگدكوب كرده اند پس با ارزش مي باشند, چنان كه برخي از فرقه هاي اسلامي دهه ي اول محرم را جشن مي گيرند و متاسفانه فرهنگ ناشايست نعل اسب به طور نا آگاهانه در ميان برخي شيعيان نيز رواج يافته است . شايد هم برخي كوبيدن نعل اسب را به گمان خود براي سالم ماندن وسيله نقليه و تندروي آن بدانند.
علامه کراجکي در صفحه ي 45 کتاب ((التعجب)) نکات تلخ و عبرت آموزي را بيان کرده است :
خانواده هايي در شام پس از حادثه کربلا با عناوين تازه اي معرفي شدند. مانند:
بنو السراويل ::فرزندان کسي بودند که لباس امام حسين عليه السلام را برداشته بودند
بنو السرج::فرزندان آناني بودند که بر پيکر امام اسب تاختند و پس از جنگ نعل اسب ها را به مردم به قيمت بالايي فروختند و مردم نعل ها بر سر در خانه خود آويختند و به آن افتخار کردند .
بنو اسنان::فرزندان کسي بود که نيزه اي را که سر امام حسين عليه السلام بر آن بود حمل مي کرد.
بنو المکبري::فرزندان کسي بود که پشت سر نيزه داري که سر امام حسين عليه السلام را حمل مي کرد تکبير و تهليل مي گفت (هلهله ميکرد) .