آته ایسم |بی اعتقادی به وجود پروردگار|
ملحد بودن از اصول مهم شیطان پرستان است، از دید آنها خدایی در شیطان پرستی وجود ندارد، از این رو نه تنها به انکار وجود خدا می پردازند، بلکه تمام ادیان الهی را هم باطل می دانند. با این وجود، امروزه مردم دنیا با دیده تمسخر به مدعیان بی خدایی می نگرند، چرا که پیشتر بحث های زیادی در جهان درباره این موضوع انجام شده و بی پایه و اساس بودن این نظریه بر همگان ثابت شده است، اما چون اعتقاد به خداوند، مانع انجام فعالیت های غیرانسانی و ضدمذهبی می شود؛ پس شیطان پرستان نیازمند فضایی بدون خدا هستند تا هر جنایتی را که می خواهند، انجام دهند.
اتودیسم |خودپرستی|
شیطان پرستان معتقدند: «خدایی جز خود انسان وجود ندارد و هر انسانی خود یک خداست.» آنها خودمحوری را جایگزین خداباوری کرده و سعی در حذف پروردگار مهربان از زندگی خود کرده اند. انکار بدیهی ترین مسائل توسط شیطان پرستان در حالی صورت می گیرد که هیچ دلیل عقلی و منطقی برای آن بیان نمی کنند. این در حالی است که این فرقه در جایی دیگر بر لزوم به کارگیری عقل در زندگی، اصرار دارد که این امر نشان دهنده تناقض در متون آنها است.
ماتریالیسم
یکی دیگر از اصول بندگان شیطان، اعتقاد به ماتریالیسم است، به عبارتی: «اعتقاد به اصالت ماده و اینکه تنها شیء موجود ماده است و هیچ امر ماورایی وجود ندارد.» پیشتر متفکران زیادی درباره مکتب ماتریالسم، نظرات خود را بیان کرده اند. به طور نمونه شهید استاد مرتضی مطهری، مادی گرایی جدید را معلول مجموعه ای از نارسایی های معرفتی، اخلاقی، اجتماعی و فلسفی می داند و رواج آن و تبدیل شدنش به ایدئولوژی های سیاسی و اجتماعی را تهدیدی برای رشد معنویت و دینداری احساس کرده است. در قرآن کریم برای منکران خدا و کسانی که جهان را منحصر در دنیای مادی می دانند و علل ماورای جهان مادی را انکار می کنند از واژه «دهر»، به معنای روزگار استفاده کرده است. «دهری گری» در عام ترین مفهوم آن بر گرایش هایی اطلاق می شود که هیچ رابطه ای میان زندگی این جهانی و آن جهانی قائل نمی باشد؛ حیات و ممات آدمی را به روزگار باز می گرداند و منکر عاملیت نیروهایی ورای عالم دهر است. درباره ماتریالیسم مطالب زیادی گفته شده که به دلیل رعایت اختصار توضیحات بیشتر درباره آن را به مجالی دیگر موکول می کنیم.
هدونیسم|لذت گرایی|
اصل دیگر شیطان پرستان، اعتقاد به هدونیسم است.
کلمه هدونیسم از واژه یونانی هدونی به معنای شهوت وام گرفته شده و ریشه آن به نفرت و بیزاری از کلیسا بر می گردد. نفرتی که از دفاع غیرمعقول کلیسا درباره دین و توصیف غیرعالمانه علمای آن، از آموزه های دینی انجام شده بود و به تدریج به سایر بخش ها کشیده شد.
هدونیسم، اعتقاد به این است که لذت «ارزش غایی و مهم ترین پیشه انسانیت است.» به عبارتی اعتقاد به استفاده از لذت در حد بالای آن است، طرفداران لذت گرایی می گویند:«تمام لذات در خوشی دنیایی است و این حواشی ها خصوصاً لذات جنسی انگیزه لازم را برای کارهای روزانه فراهم می کند و به هر شکلی انجام آن ها لازم و ضروری است.» این اعتقاد باطل، پس از تدوین مکتب اومانیسم و اصالت بخشیدن به انسان و امیالش وضع شد. در مسیر لذت گرایی فضیلت های اخلاقی ویران و لذت طلبی آباد می شود.
لذت گرایی تمام سعی اش بر این است که دنیای مادی را محلی برای ارضای شهوات به صورت افراطی معرفی کند. این افراط در زندگی شیطان پرستان به وضوح نمایان است.
دوگانه نگری منفی
یکی دیگر از اصول این است که «روح و جسم غیرقابل دیدن هستند و هیچ گونه جنگی بین عالم خیر و شر وجود ندارد.» در توضیح این اصل باید گفت که غیرقابل رویت بودن روح با دیگر ادعاهای شیطان پرستان تناقض دارد، چرا که آنها از یک طرف می گویند روح قابل دیدن نیست و از طرف دیگر مدعی دیدن ارواح خبیث از طریق جادوگری هستند، اما اینکه «هیچ گونه جنگی بین عالم خیر و شر وجود ندارد؛ نه تنها به هیچ صورتی قابل اثبات نیست و هیچ عقل سالمی آن را قبول نمی کند، بلکه «این نظریه خلاف عقاید تمامی ادیان الهی است.»
سیاه نمایی
شیطان پرستی دنیای تاریکی را برای مخاطبانش ترسیم می کند که هیچ چیز امیدبخشی برای ادامه زندگی در آن وجود ندارد. شیطان پرستان به خاطر بدبینی و ناامیدی از زندگی، هیچ هدفی را برای خود طرح ریزی نمی کنند و افسار نفس خود را به دست شیطان داده و پست ترین کارهای ممکن را انجام می دهند. بسیاری از آنها در نهایت با خودکشی به زندگی سیاه خود پایان می دهند.
یازده قانون کلی شیطان پرستی
